Tasarımın Özü, Mekânın ruhudur.

Her mekân, kendi enerjisini taşır; görünenin ötesinde hissedilen, sezilen bir varlıktır. Tasarım yalnızca fiziksel sınırlarla değil, o alanın ruhsal titreşimiyle kurulamn bir diyalogtur. Ruh, mekâna dokunduğunda orası bir yapının ötesine geçer, yaşayan bir varlığa dönüşür. Tasarım bu birleşmeyi derin bir dengeye taşıyan sessiz bir rehberdir; form ile his, madde ile mana arasındaki görünmez köprüdür.